www.administracja5.fora.pl

nevia

DZIĘKUJEMY Very Happy

Capricornia

Dziękujemy Smile

:*

morela · Dołączył: 12 Mar 2009 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

dziękujemy bardzo Smile

owlone

wie ktoś coś może na temat zerówki z mediacji?

sqezy

dołaczam sie do pytania Smile

Biedroneczka

kiedy jest termin egz 0 z technik negocjacji ??? bardzo prosze o odp. Smile

@kalabuziaczek@ · Dołączył: 13 Mar 2009 Posty: 835 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

beabetti

Egzam 19,06,2009 godz. 17:00 piątek
Test jednokrotnego wyboru w tym jedna definicja, ostatnie pytanie będzie wymagało krótkiego uzasadnienia. Na ostatnich wykładach dwie osoby już pisały i chyba nie był za trudny skoro ponoć była 5 i 4+. Smile

@kalabuziaczek@ · Dołączył: 13 Mar 2009 Posty: 835 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

to jest zerówka tak ??
taaaaakie teściki lubie hehe

Biedroneczka

Czy znajdzie sie ktos tak zyczliwy i wklei na forum ostatnie 2 wyklady z technik nogocjacji Smile

?? posze

@kalabuziaczek@ · Dołączył: 13 Mar 2009 Posty: 835 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

@kalabuziaczek@ · Dołączył: 13 Mar 2009 Posty: 835 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

wklejam reszte

10) Technika odrzucania propozycji - podczas negocjacji musimy cześć propozycji odrzucać, nie jest możliwe żebyśmy za każdym razem mówili tak. Potem druga strona narzuci to co będzie dla niej wygodne. Więc kiedy negocjujemy musimy wiedzieć, że możemy mówić nie i potrafimy mówić nie. „Nie ta propozycja nam nie odpowiada”, „ nie to nie jest optymalne dla nas”, żeby nie mieć skrupułów mówić nie. Jak mówić nie? W jakich wariantach możemy odrzucać propozycje i po co to robić? Odrzucanie propozycji służy też takiej presji psychologicznej bo pokazuje naszą siłę, że nie zależy aż tak bardzo i również umożliwia grę na czas. Szczególnie w wypadku kiedy chcemy zyskać na czasie to jest taki wariant odrzucenia propozycji - nie teraz, czyli mówimy „ w tej chwili nie możemy przyjąć tej propozycji”, „dzisiaj nie jesteśmy jeszcze gotowi żeby o tym dyskutować”. To jest dosyć łagodna forma dlatego, że nie jest ostatecznym odrzuceniem. Zyskujemy czas i pozycje osoby, która nie jest skrajnie zdeterminowana aby zawrzeć kontrakt. Inna wersja odpowiedzi nie to jest – nie na tych warunkach, czyli też nie odrzucamy całkowicie propozycji a jedynie próbujemy osadzić ją w innym kontekście, bardziej korzystnym dla nas. Np. Druga strona żąda abyśmy spłacili jakieś zobowiązania wobec niej w ciągu dwóch tygodni i my mówimy, że jesteśmy skłoni to zrobić ale nie na tych warunkach w ciągu 2 tyg. ponieważ to dla nas jest trudne, natomiast gdybyśmy mogli to rozłożyć to w czasie bardziej to ten wariant wchodzi w grę. Taki wariant, którego lepiej nie stosować to jest – nie, bo nie, składamy propozycje a druga strona nam mówi nie, dlaczego „ bo nie”. TO jest niegrzeczne, bo powinno być jakieś wyjaśnienie, oczywiście w negocjacjach nie musimy podawać prawdziwego wyjaśnienia. Takie wyjaśnienie, które jest optymalne w tej sytuacji.
12) Technika ograniczonych kompetencji – Jest stosowana w trudnych momentach kiedy druga strona przypiera nas do muru i żąda deklaracji, żąda, że przyjmiemy jakąś propozycje i zrobimy to tu i teraz, natomiast my z pewnych względów nie chcemy tego zrobić bo zależy nam aby to przeciągać w czasie jeszcze trochę te negocjacje, albo widzimy wyraźnie, że ta propozycja jest niekorzystna i wtedy można właśnie wykorzystać tę metodę i polega to na tym, że mówimy w odpowiednim momencie „ ależ bardzo chcielibyśmy przyjąć waszą propozycję niestety jednak nie mamy odpowiednich kompetencji aby o tym zdecydować, czyli się wymigujemy od tej konkretnej decyzji. Mówimy, że „wrócimy do tego punktu po konsultacji ze swoim zwierzchnikiem”. Co jeśli druga strona stosowałaby taką metodę, jest taka zasada iż żeby uniknąć zastosowania tej metody przez drugą stronę powinniśmy zawsze na początku negocjacji sprawdzać kompetencje naszego rozmówcy. Czyli robimy tak, że pytamy na początku negocjacji „do jakich decyzji jest pan upoważniony, w jakich zakresach my możemy negocjować, a co ewentualnie będzie do dalszych konsultacji?”.
13) Technika przełamywanie oporów – najczęściej stosowana pod koniec negocjacji jest to taka zachęta drugiej strony aby jednak kontrakt podpisała pokazując jej dalsze korzyści jakie będą z nim powiązane. To mogą być bardzo różne korzyści, które nie są zapisane w samym kontrakcie np. jakiś inwestor kupuje od miasta teren na którym chce zbudować swój budynek i przedstawiciele urzędu miasta negocjują z nim cenę i pod koniec ten inwestor mówi, że jeżeli ten kontrakt zostanie w takiej postaci zawarty jak teraz to w najbliższych latach zainwestujemy jeszcze więcej w waszym mieście. To jest dobra metoda bo do niczego nas nie zobowiązuje bo to nie jest na piśmie to jest taka słowna deklaracja.
14) Technika bagatelka (salami) – to jest tzw. metoda drobnych kroków. Polega na tym, że jeżeli nie możemy osiągnąć porozumienia w głównej sprawie, to staramy się najpierw osiągnąć je w mniej istotnych kwestiach. Czyli po pierwsze przełamujemy taki emocjonalny opór drugiej strony, ponieważ jeśli udało nam się uzyskać jakieś drobne porozumienia to pojawia się taka atmosfera, że jednak rozmowy toczą się dobrze, że są jakieś postępy. Ale jeszcze inny wariant tej metody to jest uzyskiwanie dużych korzyści ale nie naraz chodzi o to, że nie żądamy naraz dużo, ale po trochu i to się zbiera i efekt jest całkiem duży.
15) Technika rosyjski front – polega na przedstawieniu drugiej stronie najgorszego dla niej rozwiązania, takiej opcji, która jest dla drugiej strony bardzo niekorzystna np. „ albo przyjmiecie nasz warunek albo..(i tu się pojawia ta nasza groźba), albo zgodzicie się na wzrost ceny naszych produktów o 2% albo od jutra przerywamy dostawę produktów”. To jest taki szantaż emocjonalny. Musimy brać pod uwagę czy to czym chcemy postraszyć naprawdę jest straszne, żeby się nie skompromitować.
16) Technika zachęcanie do odrzucenia własnej propozycji – szczególnie jest dobra technika jeżeli jesteśmy pewni swojej pozycji w negocjacjach i wiemy, że faktycznie jesteśmy atrakcyjnym partnerem do współpracy to wówczas ta technika przyśpiesza zawarcie kontraktu i polega na tym, że w pewnym momencie kiedy już rozmowy są zaawansowane i raczej jesteśmy pewni, że ta współpraca będzie miała miejsce ale chcemy wynegocjować jak najwyższą dla siebie stawkę to możemy użyć tej metody i powiedzieć „ my żądamy za tę usługę 25 tys. ponieważ jakość naszych usług jest najlepsza na rynku, zapewne Państwo o tym wiecie, ale ta decyzja należy do Was jeśli ta cena jest zbyt wysoka to trudno my zrozumiemy Waszą odmowę” to sprawia, że druga strona przestaje się targować najczęściej. Szczególnie dobra technika, jeżeli nam nie zależy aż tak bardzo na współpracy, bo mamy np. dużo kontraktów, wtedy warto ją zastosować bo możemy uzyskać bardzo dużą stawkę.
17) Technika atak frontalny – jej celem jest zmniejszenie poczucia pewności siebie naszego przeciwnika. Polega na tym, że będziemy podważać jego kompetencje, będziemy go tym samym jego obrażać, mówiąc w sposób dosadny o tym, iż nie jest on w naszych oczach tak wartościowy jakby ona sam tego oczekiwał. Np. kiedy nie zgadzamy się z nim i on z nami dyskutuje mówimy aby poczuł się on mniej pewnie „ ale czy Pan jest pewien, że Pana szef też tak uważa”, „ czy Pan w ogóle się przygotował do tych negocjacji” , „Pana poprzednik, który z nami negocjował był dużo lepszy”. Czyli dajemy takie sygnały, że on wcale nie prezentuje się jakoś bardzo pozytywnie, podważmy jego poczucie własnej wartości. Jeśli ktoś traci poczucie własnej wartości podczas negocjacji automatycznie mniej żąda, spada jego siła walki, przekonywania.
1 Cool

Technika troskliwa mamuśka – polega na tym, iż sprawiamy wrażenie, że bardzo nam zależy na zawarciu porozumienia, jednak obiektywne ograniczenia sprawiają, że możemy zaoferować znacznie niższą cenę ( gorsze warunki niż żąda tego druga strona). Mówimy „ ależ bardzo nam się podoba wasza oferta, bardzo chcemy z Wami współpracować i chcielibyśmy dać Wam tyle i ile Wy żądacie bo cenimy Was bardzo, ale niestety nasza sytuacja finansowa sprawia, że nie możemy”. Druga strona na poziomie emocjonalnym wcale nie czuje się przez nas oszukiwana.
19) Techniki opóźniające – mają na celu opóźnianie zakończenia negocjacji. Będziemy starać się opóźniać wtedy kiedy drugiej stronie zależy na czasie a nam nie i z każdą chwilą nasza przewaga rośnie.
Jakie metody opóźniania możemy stosować?
- choroba dyplomatyczna – oficjalnie np. uczestnik negocjacji zachorował i informujemy, że nie możemy się stawić na najbliższe spotkanie, które było zaplanowane, ta choroba dyplomatyczna obejmuje też inne warianty np. jakiś wyjazd za granice.
- szczegółowa analiza poszczególnych punktów - po to żeby zyskać na czasie dopytujemy się o bardzo drobne kwestie i staramy się o tym żeby jak najdłużej rozmawiać. Robimy cos na niekorzyść drugiej strony ale ona oficjalnie nie może nam tego zarzucić.
- zmiana składu grupy negocjacyjnej – jeśli negocjujemy w naszym zespole możemy tak powiedzieć, iż uważamy, że do naszej grupy powinien się dołączyć jeszcze jeden ekspert, który jest nam potrzebny. Opóźnia to dlatego, że jak ktoś jest nowy to musi się zapoznać, musi się wdrożyć.
20) Technika badania opinii – to jest technika stosowana przede wszystkim w USA i krajach Europy Zachodniej. Jest stosowana przez pracodawców przeciwko związkom zawodowym. Jeśli związki zawodowe w danej firmie walczą o prawa pracowników jest to na niekorzyść pracodawcy, to ta technika bardzo osłabia pozycje związku zawodowego. Polega na tym, że ten pracodawca zleca wykonanie bardzo dokładnych badań, potrzeb pracowników, czyli wysyła ankieterów, przygotowuje odpowiednie narzędzia do badania. To osłabia pozycję związków zawodowych.
21) Technika oświadczenie złożone publicznie – polega na tym, iż przed rozpoczęciem negocjacji składamy taką oficjalną deklarację np. w mediach, która dotyczy naszych żądań, naszej postawy w negocjacjach. Np. przedstawiciele związków zawodowych mogliby przed przystąpieniem do negocjacji z korporacją oświadczeń podczas konferencji prasowej, że nie podpiszą porozumienia zbiorowego jeśli pracodawca nie zgodzi się na 20% podwyżki. Dlaczego ta technika jest wykorzystywana w negocjacjach? Dlatego, że jest dodatkowy argument dla tej strony, która złożyła takie oświadczenie publiczne. Jaka jest obrona przed tą techniką? Obroną jest złożenie podobnego oświadczenia.
22) Technika skłanianie niemowy do mówienia – polega na tym, że podczas negocjacji w zespole drugiej strony staramy się znaleźć osobę najsłabiej przygotowaną albo taką, która ma do nas najwięcej sympatii. Wtedy staramy się wszystkie nasze pytania kierować do tej osoby.

AUTOPREZENTACJA – jest to przekazywanie innym osobom informacji na swój temat w celu wykreowania pewnego obrazu własnej osoby, czyli to są działania celowe.
Autoprezentacja polega na selektywnym wyborze informacji jakie podajemy na swój temat. Czyli nasza osobowość ma wiele różnych aspektów i my pokazujemy w konkretnych sytuacjach tylko część z nich. Trzeba wybrać tę cześć która jest najbardziej atrakcyjna w konkretnej sytuacji.
Taktyki autoprezentacyjne ( czyli sposoby jak przekazywać informacje na swój temat)
- Opisywanie siebie – np. jestem bardzo rzetelna osobą opanowaną, opis ten stosujemy w zależności od kontekstu (sytuacji). Nie należy mówić źle o sobie.
Taktyki nie wporst
- Wyrażanie postaw – postawa to nasz stosunek do określonego zjawiska czy określonych osób. Możemy mówić o postawie np. wobec innej grupy narodowej, postawa kobiet odnośnie pracy zawodowej, postawa wobec kary śmierci. Jeśli ktoś wyraża swoje postawy to tak jakby mówił też o swoich cechach.
- Publiczne atrybucje – atrybucja to jest przypisywanie przyczyn jakiegoś wydarzenia. Kiedy coś się wydarzyło w naszym życiu to możemy podać inne przyczyny dlaczego tak się stało. Dosyć ważne jest w naszych kontaktach społecznych jak uzasadniamy pewne wydarzenia w naszym życiu, bo na tej postawie ludzie wnioskują o naszych cechach.
- Wyrażanie emocji - niektórzy wyrażają emocje, pokazują to co czują. Natomiast można ukrywać emocje np. dyplomaci, w negocjacjach tez to jest ważne. Jest jeszcze jedna możliwość, że pokazujemy emocje których nie przeżywamy, czyli takie które w danej sytuacji bardziej pasują i bardziej przysłużą się celom np. dobry zły policjant w tej sytuacji osoba miła przyjemna wciela się w role złego policjanta.
- Kontakty społeczne – z kim się pokazujemy oficjalnie wpływa na to jak jesteśmy ogólnie odbierani, tutaj ma miejsce takie zjawisko, które nazywa się pławienie się w odbitym blasku czyli jak ktoś jest sławny to wszyscy chcą się z nim pokazywać. To też działa w drugą stronę, ta druga strona nazywa się usuwanie się z cienia porażki jeśli ktoś został oficjalnie oskarżony jego opinia nagle się popsuła i wszystkie osoby od niego się odsuwają, dbając o swój własny wizerunek nie chcą być z nim kojarzeni.
- Otoczenie –nasze otoczenie, które kształtujemy czyli nasze biuro, nasz dom. Jeżeli zapraszamy daną osobę do naszego gabinetu bierzemy pod uwagę, iż jego wygląd też będzie decydował co ta osoba o nas pomyśli.

Różnica pomiędzy kobietami i mężczyznami w zakresie autoprezentacji.
Mężczyzna powinien być silny, zdecydowany, odpowiedzialny, ambitny. W wizerunku mężczyzny dopuszczalny jest pewien poziom agresji. Kobiety – opiekuńczość, zaradna, wrażliwa.
wykład 6 z 17.12.2006

Pierwsze wrażenie – to ogólny odbiór danej osoby, który dokonuje się w pierwszych kilkunastu sekundach kontaktu z nią. To jest pierwszych dwadzieścia gestów, słów, tyle wystarcza żeby ocenić tą osobę. Pierwsze wrażenie jest dosyć trwałe czy to w pozytywną stronę czy negatywną to potem będzie nam trudno ją zmienić. Jeśli jest pozytywne to nazywa się to efekt aureoli uważana jest za osobę kompetentną, godną zaufania. Negatywne wrażenie nazywane jest efekt diabelski ta osoba nie wzbudzi zaufania stwierdzamy, że jest niekompetentna, niewiarygodna.
Inne aspekty w oparciu o które oceniamy osoby:
1). Generalizacja osób znaczących – jeśli spotkamy kogoś kto będzie podobny do jakiejś ważnej dla nas osoby ( głównie chodzi o rodziców) to przypisujemy mu ich cechy.
2) Generalizacja metaforyczna – pewne cechy osobowości łączymy z niektórymi aspektami wyglądu zewnętrznego.
3) Cechy centralne – są to cechy, które są dominujące podczas oceniania drugiej osoby i stwierdzono, że są takie dwie główne cechy które bierzemy pod uwagę:
- Serdeczność ( czy jest ona w kontaktach z nami chłodna czy serdeczna)
- Inteligencja
Nasz ogólny odbiór drugiej osoby to przede wszystkim te dwie osie, czyli może być osoba bardzo serdeczna i inteligenta to by było tak idealnie, może być ktoś bardzo inteligentny i bardzo chłodny oznacza to, ze może być ktoś groźny, osoba bardzo serdeczna o inteligencji nie za wysokiej – bezpieczne.
4) Zjawisko samo spełniającej się przepowiedni - polega na tym, że jeśli formułujemy pewne oczekiwania wobec drugiej osoby to możemy poprzez własne zachowanie spowodować, że osoba ta będzie postępowała zgodnie z tymi oczekiwaniami. Jeśli ktoś jest podczas negocjacji arogancki to poprzez swoje zachowanie możemy go sprowokować.

Wskazówki odnośnie negocjacji
O jakiej porze dnia najlepiej negocjować? Uważa się, że między godziną 10-12 do południa to jest taka pora kiedy najłatwiej nam się komunikuje z drugą stroną. Popołudniu między 16-17 też jest taki drugi moment w ciągu dnia kiedy komunikacja z innymi jest optymalna.
Kiedy nie powinniśmy negocjować ? Między 13-15 Dlaczego? Ponieważ to jest pora kryzysu psychofizycznego, jesteśmy zmęczeni i zdekoncentrowani.

Inne aspekty rytmu dobowego
Wrażliwość na ból jest najmniejsza między 8-10 rano;
7-9 rano jest największe stężenie w krwi hormonów;
zdolność uczenia się między 15-16;
16-18 największa sprawność manualna ( czyli jeśli robimy coś ręcznie)
18-21 następuje kolejny spadek wydajności,
19-21 nasze zmysły są najbardziej wrażliwe
23-1 największa kreatywność

Specyficznym wariantem negocjacji są mediacje.
Z płaszczyzny prawnej gdzie negocjacje się pojawiają?
W XX wieku w latach 70 wprowadzono tzw. ADR – y. I było ich kilka: mediacje, koncyliacja ( spotkanie ze stronami sporu po to aby je przekonać aby zmieniły zdanie czy postępowanie w stosunku do siebie) Inna metoda czyli składnik tych ADR- ów to neutralna osoba trzecia – neutralnej osobie powierzano takie zadanie aby zebrała materiały dokumenty, informacje, które będą potrzebne podczas rozwiązywania sporów ( przygotowywała taki grunt do ostatecznego rozstrzygnięcia sporów). Inna metoda to bezstronna ocena – to była taka forma arbitrażu czyli zwrócenie się do jakiegoś niezależnego eksperta aby wyraził swoją opinię. Jeszcze jeden składnik mini proces – tutaj daną sprawę rozpatrywała jakaś neutralna osoba (neutralny ekspert) i przedstawiciele obydwu stron. Największą popularność z tych wszystkich metod zyskała mediacja.
Mediacja- początek USA potem bardzo szybko Wlk. Brytania i Kanada. Jeśli chodzi o polskie prawodawstwo to pierwszym momentem kiedy oficjalnie mediacja znalazła się w zapisie to jest 23 maj 1991 r. kiedy to pojawiła się ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Później mediacja pojawiła się w kodeksie postępowania karnego i to było 6 czerwca 1997r. Dosyć niedawno bo 28 lipca 2005 roku mediacja została wprowadzona do kodeksu postępowania cywilnego. Kiedy mówimy, że sprawa będzie mediowana? Czyli to nie będzie tak, że sędzia zdecyduje jaki będzie wynik, tylko zostanie wypracowany w trakcie mediacji.
Mediacja – (z łac. Pośrednictwo) to dobrowolny i poufny proces dochodzenia do rozwiązania sporu prowadzony w obecności osoby neutralnej czyli mediatora. Taka główna różnica między rozwiązaniami instytucjonalnymi ( między innymi sądowymi) to w mediacji nie chodzi o ustalenie kto ma rację, natomiast celem jest wypracowanie rozwiązania, które satysfakcjonuje wszystkie strony. A rolą mediatora jest pomoc stronom w dobrowolnym osiągnięciu porozumienia. Te porozumienia zawarte podczas mediacji są bardziej trwałe, dają większy poziom satysfakcji stronom niż arbitraż sądowy. W jakich sytuacjach mediacje są stosowane ?
Spory zbiorowe czyli pracodawca – pracownicy, sprawy karne dorosłych i nieletnich, konflikty rodzinne ( czyli np. po rozwodzie), konflikty lokalne i gospodarcze.
Żeby zobaczyć jak mediacja przebiega porównamy rolę mediatora i sędziego. Rola sędziego – zebranie faktów (dane), kwalifikacja prawna danego czynu, słucha i ocenia, wydaje wyrok, jest to arbitralna decyzja. Natomiast mediator bardziej będzie dopytywał strony sporu jak one widziałyby rozwiązanie czego one by oczekiwały. Jeśli chodzi o proces sądowy to nie ma pytania do poszkodowanego „ czego by pan oczekiwał”, a w mediacji to jest kluczowa kwestia czego oczekuje ofiara. Mediator również pyta osobę winną „jaki ty byś miał pomysł jakie zadość uczynienie byś możesz uczynić, co dla Ciebie byłoby możliwe”. Czyli jest tutaj więcej takiego indywidualnego spojrzenia na konkretny spór, konkretne osoby.
Jeśli chodzi o organizacyjne kwestie to co należy do mediatora?
Mediator organizuje spotkania strony, uzgadnia procedurę prowadzenia mediacji, czyli na pierwszym spotkaniu tłumaczy obu stronom jaki jest cel mediacji, jakie mają prawa, po co się spotkali, mówi też, że obowiązuje go poufność. Mediator pomaga stronom w wyrażaniu emocji oraz oczekiwań, czyli zadaje takie pytania „ co pan wtedy czuł” to wyrażenie jest ważne, bo sprawca ma okazje usłyszeć co czuła ofiara. Nie branie pod uwagę cierpienia jakie spowoduje tej osobie, to jakby osoba nie miała uczuć to jest taka depersonalizacja ofiary łatwiej nam być agresywnym. Jeśli sprawca uświadamia sobie jaki ból psychiczny spowodował ofierze to łatwiej jest mu zrozumieć swoją winą i w przyszłości nie powtórzyć. Czy to jest tez jeden z aspektów mediacji? Również taka mediacja zmniejsza lęk u ofiary wobec sprawcy, to jest taki ważny aspekt mediacji bo jeśli sprawa toczy się w sądzie czyli ofiara nie rozmawia z sprawcą, nie ma z nim kontaktu czyli ofiara żywi lęk do sprawcy. Taki bezpośredni kontakt daje taką większą gwarancję ofierze, że to się nigdy nie powtórzy, bo ofiary takich przestępstw często dokonują w swojej percepcji takiej demonizacji sprawcy i ten sprawca jest taki wszechpotężny. Dla ofiary mediacja jest lepsza i dla sprawcy również ponieważ może on uzyskać przebaczenie.
Mediator pomaga w formułowaniu propozycji rozwiązań czyli oprócz tego, że pyta obie strony, czego oczekują, jakie zadośćuczynienie byłoby właściwe czyli jakie rozwiązanie byłoby dobre, to również sam może coś sugerować, ale oczywiście ostateczna decyzja jaka ugoda zostanie podpisana, należy do uczestników mediacji, mediator nie może im narzucić bo to byłby arbitraż. W mediacjach ta ugoda musi być zaakceptowana przez obie strony.
Czego nie robi mediator?
Nie reprezentuje żadnej ze stron, nie może być powołany na świadka w danej sprawie, nie rozstrzyga sporu, nie wydaje żadnych opinii.
Takim elementem, który kończy mediacje jest spisanie ugody. Czyli w sytuacji mediacji rozwodowych ugoda zawierałaby podział majątku, szczegółowy opis z kim dzieci będą przebywać. Ta ugoda jest przekazywana sędziemu, który tą sprawę pilotował od początku i wtedy sędzia nadaje jej moc wyroku sądowego. Natomiast oczywiście nie nada ugodzie mocy prawnej która byłaby sprzeczna z prawem i zasadami współżycia społecznego, która zmierzała by do obejścia prawa albo byłaby niejasna lub niezrozumiała.
Schemat postępowania mediacyjnego czyli jakie po kolei etapy mają mediacje. Taki najbardziej szczegółowy opis etapów mediacji zaproponował Christopher Moore, który w 96 roku najbardziej szczegółowy opis postępowania mediacyjnego zamieścił i on podaje 12 etapów postępowania mediacyjnego.
1 – Nawiązanie kontaktu ze stronami sporu
2 – wybór strategii prowadzenia mediacji ( wstępne ustalenie jakie mogą być sposoby rozwiązania konfliktu)
3 – zbieranie i analizowanie podstawowych informacji
4 – sporządzenie szczegółowego planu mediacji
5 – budowanie zaufania i współpracy
6 – rozpoczęcie sesji mediacyjnej
7 - zdefiniowanie spraw i ustalenie planu
8 – odkrywanie ukrytych interesów stron
9 – generowanie opcji rozwiązań (obie strony podają jak najwięcej pomysłów na rozwiązanie danej sytuacji)
10 - ocena możliwości rozwiązań (przyglądamy się pomysłom i zastanawiamy się, które są możliwe do realizacji)
11 – przetarg końcowy jest to etap osiągania porozumienia przez stopniowe zbliżanie stanowisk
12 – osiągnięcie formalnego porozumienia ( czyli spisanie ugody)
Te etapy mogą być elastycznie stosowane.
Te porozumienie, które zostaje zapisane na koniec dlaczego jest ta ugoda taka ważna dlatego, że będzie miała potem moc wyroku sądowego, gdyby do ustalenia była tylko ustna to łatwiej się z niej wycofać.
Jakie są wymagania wobec mediatora czyli kto może zostać mediatorem?
W mediacjach cywilnych mediatorem może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych, korzystająca w pełni z praw publicznych, nie może być mediatorem sędzia chyba, że sędzia w stanie spoczynku. Mediacje cywilne są od niedawna dopuszczone w polskim prawie, od roku. W sprawach cywilnych właściwie każdy może być mediatorem. Natomiast jeżeli to sąd powoła mediatora w sprawie cywilnej to już raczej będzie korzystał z takich list sporządzonych przez organizacje zajmujące się mediacjami np. polskie stowarzyszenie mediacji. Jeśli ktoś ze znajomych musiałby taki konflikt rozwiązać w postaci mediacji to każdy może takim mediatorem zostać.
Bardziej złożone kryteria są wobec mediatorów w sprawach karnych. Aby być mediatorem w sprawach karnych oprócz tych ogólnych warunków trzeba mieć ukończone 26 lat, wyższe wykształcenie byłoby wymagane, preferowane jest kształcenie z zakresu prawa, resocjalizacji, psychologii, socjologii lub pedagogiki, należy ukończyć kurs mediacji ( w Polsce obejmuje 80h zajęć, zgodnie ze standardami UE 220h). Kto nie może być mediatorem w sprawach karnych? Sędzia, prokurator, aplikant sądowy oraz inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze lub innej instytucji uprawnionej do ścigania, karania przestępców, adwokat, aplikant adwokacki, notariusz, aplikant notarialny, radca prawny i aplikant radcowski, funkcjonariusze i pracownicy służby więziennych, a także ławnicy sądowi w czasie trwania kadencji. Można zostać wpisanym na liście przy sądzie okręgowym i wtedy sędzia prowadzący daną sprawę jeśli uważa, że prowadzona jest mediacja, to bierze z listy któregoś mediatora i zleca mu wykonanie mediacji. Takie centra mediacji pojawiają się czasami przy sądach, samorządach również na WPiA jest jednostka która zajmuje się mediacjami.
Rodzaje mediacji:
Mediacje karne – Kiedy są możliwe? Musi być zgoda obu stron przy czym w takiej relacji ofiara – sprawca najpierw pytamy o zgodę sprawcę. Okoliczności popełnionego czynu nie budzą wątpliwości, a sprawca nie kwestionuje swojego udziału w przestępstwie. Mediacje karne mogą być stosowane w sytuacji czynu zagrożonego karą nie wyższą niż 5 lat pozbawienia wolności, sprawa nie jest skomplikowana pod względem dowodowym, sprawa nie może dotyczyć przestępczości zorganizowanej. Do mediacji sprawę kieruje sąd lub prokuratura, ale mogę również o mediacje wnioskować zainteresowane strony. W mediacji można się w każdej chwili wycofać. Idea (cel) mediacji karnych opiera się na zadośćuczynieniu ofierze. Polskie mediacje karne wzorowane są na wzorcach niemieckich. W 97 r w kodeksie postępowania karnego pojawił się zapis o mediacji karnej.
Spory zbiorowe – jest to spór pracowników z pracodawcą i dotyczy on najczęściej warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw organizacji związkowych. Kiedy do takiego sporu zbiorowego dochodzi? Kiedy pracownicy składają żądania zrealizowania ich określonych oczekiwań, z tym, że oczekiwania te muszą dotyczyć dużej grupy pracowników. Spór zbiorowy mogą rozpocząć i prowadzić pracownicy, czyli pracodawca nie może. Najczęściej w sporze zbiorowym pracowników reprezentują odpowiednie organizacje najczęściej związki zawodowe. Pracodawcy są reprezentowanie przez organizacje pracodawców. W Polsce taka pierwsza mediacja odbyła się w dniu wejścia w życie tej ustawy, w ciągu roku odbywa się około 100 takich mediacji. Z tym, że spór zbiorowy ma określone etapy, mediacja to jest jeden z etapów sporu zbiorowego. Pierwszym etapem są rokowania (negocjacje), jeśli im się nie udaje to pojawia się etap mediacji, aby przejść do mediacji musi być sporządzony protokół rozbieżności pod koniec rokowań i wtedy Minister Pracy wyznacza mediatora, który w danym sporze będzie uczestniczył. Gdyby mediacje nie zakończyły się porozumieniem dopuszcza się możliwość strajku. Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych bardzo niedokładnie określa rolę mediatora. Właściwie jest dużo jego inwencji, w tym pomysłowości, dobrze jeżeli w miarę zna się na zagadnieniu, które jest mediowane. Od strajku mogą pracownicy odstąpić i zamiast strajku można wdrożyć arbitraż społeczny. To jest nieobowiązkowy etap rozwiązywania sporów, więc strony mogą się na niego zdecydować, wtedy sprawa powierzona jest arbitrowi i arbiter sam podejmuje decyzje.
Mediacje gospodarcze – one stały się oficjalnie dopuszczalne w 2005 roku kiedy do kodeksu postępowania cywilnego wprowadzono mediacje. Mediacje gospodarcze dotyczą umów handlowych, kontaktów międzynarodowych, prawa autorskiego, reklam, znaków towarowych, ubezpieczeń czy usług profesjonalnych. Załóżmy, że jakieś dwie firmy są w konflikcie i mogą zdecydować się na mediacje gospodarcze. Dlaczego warto? Dlatego, że jeśli decydują się na mediacje to mogą odzyskać 75% wpisu sądowego. Drugą zachętą może być poufność mediacji gospodarczych, po trzecie jest większa możliwość wpływu na ugodę której nie ma przy klasycznym procesie sądowym. Przy mediacjach strony bardziej pilnują meritum i wspólnie wypracowują porozumienie.
Mediacje rodzinne – pojawiły się w 2005 roku w kodeksie postępowania cywilnego. Dotyczą spraw rozwodowych -w tym kontekście najczęściej chodzi o kwestie orzekania o winie, władzę rodzicielska, miejsce zamieszkania małoletnich dzieci, o kontakty małżonka, który nie będzie sprawował bezpośredniej opieki, wysokość alimentów, podział majątku, sposób korzystania z wspólnego mieszkania po rozwodzie. Mediator musi być bezstronny i łagodzić emocje. Mediacje rodzinne najczęściej trwają przed osiągnięciem porozumienia od 3 do 10 spotkań, a jedno spotkanie trwa od 2- 4 h. Mediacje rodzinne częściej są podejmowane z inicjatywy kobiety zamiast klasycznej rozprawy, im wyższe wykształcenie kobiety tym większe prawdopodobieństwo, że przez mediacje będzie chciała zamknąć tą sytuację. Specyficzne sposoby odgrywania się – kobiety mają tendencję żeby ograniczać kontakt z dziećmi. Mężczyźni odcinają swoje żony od środków finansowych. Należy dokonać takiego rozróżnienia pomiędzy mediacją a psychoterapią rodzinną. W Wlk. Brytanii psychoterapia rodzinna ma na celu podtrzymanie więzi małżeńskiej i wypracowanie nowych sposobów komunikacji w małżeństwie, jeśli sprawa nie rokuje pozytywnie to kieruje się do mediacji, a jeśli niechęć jest bardzo duża to wkracza wtedy na drogę sądową.

Wymagania wobec mediacji i mediatora czyli najważniejsze zasady mediacji:
1). Dobrowolność - wszystkie strony muszą wyrazić zgodę i w każdym momencie mogą się wycofać.
2) Bezstronność – mediacja ma zagwarantować uczestnikom konfliktu bezstronną pomoc mediatora
3) Poufność
4) Neutralność – mediator nie wyraża swoich ocen w czasie mediacji
5) Akceptowalność – dotyczy faktu, iż ostateczne porozumienie muszą w pełni akceptować wszystkie strony
6) Bezinteresowność – mediator nie czerpie korzyści materialnych z tego co jest przedmiotem sporu
7) Fachowość – mediator musi być osobą przygotowaną do pełnienia tej funkcji, uczestniczy w szkoleniach i jego praca podlega ocenie. Ta ocena dokonuje się w ramach super wizji, mediator, który pracuje szkoli się ma spotkania z mediatorem bardziej doświadczonym (super wizorem) i tam uzyskuje ocenę.

Zmienne osobowościowe wpływające na styl negocjowania czy prowadzenia mediacji.
1). Samoocena – jest to ogólny zbiór informacji jakie posiadamy na własny temat. Dotyczy bardzo wielu elementów – świadomość swoich cech począwszy od wyglądu zew. po pewne predyspozycje i cechy intelektualne. Samoocena składa się z takich 3 pod elementów: - ja realny – jest to zbiór cech o których jednostka sądzi, że je posiada, - ja idealny – to jest zbiór cech, które jednostka chciałaby posiadać, - ja powinościowe – to są cechy o których jednostka sądzi, że powinna posiadać bo np. jej społeczeństwo to narzuca.
I okazuje się, że na nasze funkcjonowanie i nasz rozwój ma po pierwsze pozytywny wpływ świadomość własnych mocnych stron, dobrze też wpływa na nas taka mała rozbieżność pomiędzy ja realny i ja idealny. Duża rozbieżność w ja idealny działa nie dobrze.
2) Poziom lęku – może być niski, średni czy wysoki. Ten lęk pojawia się nie tylko w konkretnych sytuacjach ale on w ogóle towarzyszy danej osobie np. nieśmiałość i to na sytuacje mediatora będzie miało wpływ.
3) Poczucie koherencji – ma takie 3 elementy: - zdolność do rozumienia (polega na tym, że człowiek postrzega swoje środowisko, swoje otoczenie jako możliwe do zrozumienia czyli ta osoba postrzega świat jako uporządkowany), - zaradność ( czyli takie poczucie, że potrafimy sobie poradzić w różnych sytuacjach, im wyższy poziom takiego poczucia zaradności tym bardziej spokojna będzie taka osoba) – sensowność ( nazywany elementem emocjonalno – motywacyjnym i ma duży związek ze światopoglądem, mają jakiś cel- idea przewodnia i są dużo bardziej odporne na stres, radzą sobie lepiej w sytuacjach gdzie trzeba szybko podejmować decyzje).

Valkyria

czy ktoś wie ile czasu ma trwać egzamin?

Marzena · Dołączył: 12 Mar 2009 Posty: 21 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

wspominacie , że już ktoś pisał ten test na wykładzie.... jeśli macie do tych osób dostęp zorientujcie się jak wyglądały pytania...

nio chyba, że już je macie i nie chcecie się podzielić :/

kolorek

Pisały tylko 2 osoby i z tego co koleżanka mówiła to były pytania z wykładów, test wielokrotnego wyboru... Coś do zaznaczenia, coś do uzupełnienia... No zobaczymy w piątek